Het is ergens in mei 2023 en ik kan er niet meer onderuit. Het is tijd, tijd om aan de slag te gaan met mezelf. De afgelopen jaren waren super tof en mooi geweest en ik heb heel veel dingen mogen doen die ik nooit verwacht had te mogen en te kunnen doen.
Vanuit niets startte ik mijn eigen praktijk, als een raket kwam alles van de grond. Zonder stoppen leek het wel. Ik was helemaal in de wolken, dit was wat ik wilde doen.
Ondertussen volgde ik verschillende opleidingen, die ik dan ook weer direct kon toepassen in mijn werkzaamheden.
Daarnaast mocht ik andere mensen leren luisteren naar het hart van een ander. Afstemmen in de energie op afstand. Fantastisch!! Afstemmen is zo mooi, het is zo kwetsbaar om dit te mogen doen en ik zie het steeds meer als onderdeel van mijn dagelijks leven. Andere mensen op deze manier helpen en verder mogen laten groeien…mijn hart maakt er echt sprongetjes van.
En toch, toch zit er iets onder wat roept in mij…maar waar ik niet helemaal naar toe kan.
Te druk met van alles om me heen en andere mensen helpen. Verbinden en er zijn voor een ander. Ik doe het al mijn hele leven, het hoort bij mij.
Ik had al wel vaker het transformatie-proces langs zien komen en er waren mensen in mijn omgeving die hier mee gestart waren. Wat zij mij vertelden was heel mooi, bijzonder ook. Gekscherend werd er wel eens gezegd; “het zou voor jou ook echt heel goed zijn, Debbie”. Maar ik dacht alleen maar; dat is voor mij niet nodig. Ik voel me goed.
2023 stond vanuit de Nine Star Ki in het teken van de 4-hout energie. Dit staat voor verbindingen maken. Beter gezegd; kun je eerst verbinding met jezelf maken en dan als je daar echt bent geweest ook verbindingen maken met een ander? Zodat je vanuit die verbinding weer verder kunt groeien?
Plots voor ik het in de gaten had, werd ik stil gezet. Dat begon al ergens in april maar het stagneerde nog verder zo eind mei. Ik wist even helemaal niet wat me overkwam, maar ergens voelde ik dat dit nodig was. Juist nu, het gebeurde niet voor niets. Ook al deed het pijn de manier waarop alles ontstond, ik wist dat ik nu moest gaan. Ik kon er echt niet meer onderuit. En zo startte ik met dit proces.
Stap voor stap, periode voor periode werden er processen in gang gezet, die mij lieten kijken naar situaties, dingen, thema’s etc die voor mij pijnlijk waren. Stukken die ik liever in het donker altijd hield kwamen nu volledig in het licht te staan. Om voor mij te mogen doorvoelen, te mogen luisteren naar wat er echt onder zat en het te mogen loslaten.
Verbindingen om mij heen werden verbroken en ik kwam helemaal alleen te staan. Hard en duidelijk, maar ook weer precies wat nodig was. Ik mocht tot mezelf komen. Ik moest tot mezelf komen, diep van binnen. En dat gebeurde ook, beetje bij beetje.
In mijn eigen kracht komen staan, dat was wat er steeds gezegd werd. Dat is wat je mag gaan doen. En dan zul je zien dat er weer verbindingen komen.
Verbinding, de energie van het jaar 2023, werd letterlijk zo in mijn leven geplaatst. Nooit gedacht.
Het loslaten van oude overtuigingen, patronen en stukken die mij niet meer dienden…het gaf me een bevrijdend gevoel. Vrijheid ging ik voelen in mezelf.
De pijnlijke stukken bleven langskomen, steeds maar weer. Maar het werd me wel allemaal duidelijker en duidelijker. Ik kreeg meer en meer overzicht en ik voelde steeds nog beter aan wat er in mijn omgeving speelde. Mijn gevoel werd sterker en sterker, mijn hoofd kwam steeds minder makkelijk ertussendoor.
Niet dat mijn hoofd het niet bleef proberen, hahaha…nee, mijn hoofd is flink eigenwijs. Maar ik kreeg haar steeds meer in de gaten wat ze aan het doen was. Stap voor stap liet ik de controle los die ze mij liet vasthouden. De controle maakte plaats voor vertrouwen.
Eerst meer vertrouwen in mezelf, maar daarna ook meer en meer op wat er gebeurd en wat er niet gebeurd. Dit ging niet helemaal zonder slag of stoot, ik liet dit niet helemaal zo gebeuren…daar moest mijn hart flink wat moeite voor doen.
Maar het lukte haar uiteindelijk, mijn hoofd gaf zich over…en zo kwam er nog meer rust en vrijheid. Wat een heerlijk gevoel. Terwijl er in mijn dagelijks leven en in de wereld flink wat chaos was, bleef het innerlijk in mij heel erg rustig. En vanuit dat rustpunt kon ik weer stappen zetten.
Ik ervaarde een gevoel van niet meer hoeven zoeken, ik had mezelf gevonden! En het is fijn, ook al is alles echt niet altijd rozengeur….nee, ik heb ook mijn minder mooie kanten. Maar omdat ik ze gezien heb, mogen ze er nu zijn en dat maakt dat ik veel makkelijker in het midden kan zijn.
Het niet meer hoeven zoeken kwam ook naar voren in dagelijkse dingen. Ik kon veel meer bij mezelf zijn in het hier en nu. Want dat is toch waarom ik juist nu hier ben? Ik ging veel minder zweven, had het ook veel minder nodig en kreeg meer energie. Juist ook om in mijn omgeving meer aan de slag te gaan en vanuit mijn energie op mijn manier, misschien wel een klein verschil te mogen gaan maken. Vanuit liefde, die ik inmiddels voor mezelf voel en dus meer kan laten zien aan de ander.